Αν υπάρχει
ίσως κάποιο κέρδος από το πολυνομοσχέδιο Διαμαντοπούλου είναι ότι για πρώτη φορά μετά από χρόνια η ηγεσία του ΥΠΕΠΘ , βρίσκεται χωρίς συμμάχους μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα. Προσωπικά δεν θυμάμαι άλλη φορά τόσο η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ, όσο και η ΟΙΕΛΕ να συμπράτουν, έστω και συγκυριακά, σε μέτωπο εναντίον των επιλογών του ΥΠΕΠΘ. Δίνεται με τον τρόπο αυτό μια
μοναδική ευκαιρία να ξεκινήσει ένας
διάλογος της συνδικαλιστικής ηγεσίας των τριών ομοσπονδιών για να εντοπιστούν και να διαμορφωθούν έστω και οι ελάχιστες κοινές θέσεις, που θα αποτελέσουν την αντιπρόταση ολόκληρης της εκπαιδευτικής κοινότητας στο ζοφερό πολιτικοοικονομικό περιβάλλον που διαμορφώνεται.
Υπάρχει όμως και ένα
σίγουρο κέρδος για το χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης : Η αφύπνιση και η επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για την
επιτυχία της απεργίας. Η κ.Διαμαντοπούλου κατάφερε να μας εξοργίσει και να μας συσπειρώσει. Τα σχόλια των αναγνωστών του Blog το επιβεβαιώνουν. Υπάρχει ένα μοναδικό κράμα μαχητικότητας και αποφασιστικότητας. Η απειλή των ελεύθερων απολύσεων
ανεξαρτήτως χρόνου υπηρεσίας μας έβαλε όλους στον ίδιο παρονομάστη. Η εξαετία δεν προστατευεί πια. Η συμμετοχή στην απεργία είναι μια "επικίνδυνη" υπόθεση τόσο για τους παλαιούς όσο και τους νέους συναδέλφους. Το κλίμα φόβου στα σχολεία της επαρχίας, που αναφέρει ένας αναγνώστης δεν υπάρχει τόσο έντονο στην Αθήνα αλλά και όπου υπάρχει μπορεί να ανατραπεί. Αρκεί οι εκπαιδευτικοί μέσα στα σχολεία να αρχίσουν να συζητούν μεταξύ τους. Το είδα αυτό και στο σχολείο στο οποίο εργάζομαι, όπου εδώ και δεκαπέντε χρόνια δεν έχει κλείσει ποτέ λόγω απεργίας. Η συμμετοχή μας στην απεργία αποφασίστηκε σε μια κοινή συνεδρίαση των συλλόγων γυμνασίου και λυκείου. Αν και στις μεταξύ μας συζητήσεις διαπιστώναμε μια έκδηλη επιφυλακτικότηταν από μια σημαντική μερίδα συναδέλφων, εντούτοις, την κρίσιμη στιγμή της ψηφοφορίας, τη στιγμή όπου καθένας αναλογίζεται τις επιπτώσεις που μπορεί να σηματοδοτήσει στην προσωπική του ζωή μια τόσο ασήμαντη κίνηση όπως το σήκωμα του χεριού, εκείνη ακριβώς τη στιγμή όλα άλλαξαν. Με αποφασιστικότητα ΟΛΟΙ ταυτόχρονα και με σχεδόν καθολική πλειοψηφία δήλωσαν ΥΠΕΡ.
Η επιτυχία της απεργίας είναι στο χέρι του καθενός μας. Συζητάμε στα σχολεία, στις κοινωνικές μας συναναστροφές. Επιχειρηματολογούμε. Είμαστε εκπαιδευτικοί που εργάζονται σε ιδιωτικά σχολεία κ
αι όχι ιδιωτικοί υπάλληλοι. Η εργασιακή μας σχέση καθορίζεται στα πλαίσια του άρθρου 16 του συντάγματος.
H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες. H ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Kράτους.
Nόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας για την ίδρυση και λειτουργία εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο Kράτος, τα σχετικά με την εποπτεία που ασκείται πάνω σ'αυτά, καθώς και την υπηρεσιακή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού τους.
Το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο καθορίζει ότι η πρόσληψη μας στα ιδ. σχολεία υπογράφεται από δημόσιους εκπαιδευτικούς λειτουργούς, τους κατά τόπους προϊστάμενους εκπαίδευσης. Καθορίζει επίσης ότι οι τίτλοι σπουδών που υπογράφουμε σε Δημοτικό Γυμνάσιο και Λύκειο, αναγνωρίζονται ως ισότιμοι των δημόσιων σχολείων.
Η ισοτιμία αυτή επιβάλλει την προστασία των εργασιακών μας σχέσεων και όχι κάποιο συντεχνιακό μας αιτήμα . Αν η κυβέρνηση και οι ιδιοκτήτες δεν επιθυμούν την ισοτιμία των τίτλων ας το δηλώσουν ευθαρσώς.