Φαρσοκωμωδία εις βάρος της εκπαίδευσης και των ιδιωτικών εκπαιδευτικών

Σε πολλά ιδιωτικά σχολεία της Βόρειας Ελλάδας σχολικοί σύμβουλοι προτρέπουν τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς να συμμετέχουν στην "αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας" έτσι όπως ο νόμος Διαμαντοπούλου προβλέπει. Η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων μειδιά εμπρός στο ρητορικό ερώτημα : πώς θα αξιολογήσω αντικειμενικά τη σχολική μονάδα στην οποία εργάζομαι, τη στιγμή που η αληθινή μου γνώμη, αν διατυπωθεί, μπορεί του χρόνου να με οδηγήσει στην ανεργία;

Πρόκειται για το πρώτο επεισόδιο του νομοσχεδίου-φάρσα "Πρώτα ο μαθητής". Αφού οι σύμβουλοι έφυγαν κακήν κακώς από τα δημόσια σχολεία, αναζητείται τώρα στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, που απαξίωσε η νέος νόμος, η εφαρμογή των οραμάτων Διαμαντοπούλου! Ας απευθυνθούν στους φίλους τους, επιχειρηματίες της εκπαίδευσης, για να φτιάξουν σχολείο χωρίς εκπαιδευτικούς.

Δέκα μέρες μετά...

Δέκα μέρες μετά,  ο κουρνιαχτός από τα αποκαϊδια της Marfin και την εν ψυχρώ δολοφονία των τριών παιδιών δεν λέει να κατακαθίσει, το πολιτικό σκηνικό δείχνει ότι κλυδωνίζεται,  το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση  μας τραβούν καθημερινά το αυτί και μεταβάλλουν βίαια την κοινωνική ισορροπία της πατρίδας μας.

Αναδιφώντας τις απαντήσεις των αναγνωστών του blog στις μέρες που πέρασαν θα βρούμε σχόλια επικριτικά για τη στρατηγική της ομοσπονδίας, σχόλια που ζητούν περισσότερη ενημέρωση για το νέο νομοσχέδιο, σχόλια που υπονούν επιλεκτική δράση εναντίον συγκεκριμμένων σχολείων.

Ας πούμε λοιπόν ξεκάθαρα ότι το νομοσχέδιο μας έφερε πολλά χρόνια πίσω. Ίσως και πιο πίσω από το ν.682/77. Η προστασία που το σύνταγμα προβλέπει για τους εκπαιδευτικούς τερματίστηκε οριστικά. Οι απολύσεις θα γίνονται πλέον ανεξαρτήτως προϋπηρεσίας, χωρίς να έχει ξεκαθαρισθεί αν θα είναι αναιτιολογητες ή όχι , μία τον χρόνο ανά σχολική βαθμίδα, ξεκινώντας από του χρόνου. Οι μειώσεις ωραρίου πλέον επιτρέπονται και γίνονται έτσι  αντικείμενο συναλλαγής. Η αναστολή ή κατάργηση τμημάτων δεν οδηγεί πλέον στη δημόσια εκπαίδευση. Μοναδική "παρηγοριά στον άρρωστο" η πρόβλεψη για μεταφορά στη δημόσια εκπαίδευση όσων απολύονται λόγω κατάργησης σχολικών μονάδων, η οποία παρέχει μια σχετική ασφάλεια στις δύσκολες μέρες που έρχονται.

 Μιλώντας με ανθρώπους που έζησαν από κοντά τις κινητοποιήσεις του 2002 μου έλεγαν ότι μπορεί τότε οι πορείες και να μην ξεπερνούσαν ίσως τα 100-150 άτομα αλλά η πολιτική συγκυρία σε συνδυασμό με τις κρίσιμες επιλογές της συνδικαλιστικής ηγεσίας, ήταν εκείνη που έφερε το ν.2986/2002. 

Σήμερα μπορεί η απεργία μας να είχε μεγαλύτερη επιτυχία και η πορεία μας τεράστια συμμετοχή συγκρινόμενη με το πρόσφατο παρελθόν αλλά σίγουρα η πολιτική συγκυρία δεν μας ευνοούσε.

Πρέπει, νομίζω να επαναεκτιμήσουμε το πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται, να εκμεταλευτούμε τη δυναμική που φαίνεται ότι έχει αναπτυχθεί στα ιδιωτικά σχολεία, να ρίξουμε γέφυρες με την ΟΛΜΕ και ΔΟΕ και προπαντός να βγούμε εμπρός επιθετικά, κανόντας σαφές ότι δεν είναι πλέον ανεκτή καμία παράβαση της σχολικής νομοθεσίας. Να θέσουμε θέμα ισοτιμίας των τίτλων που δίνουν πλέον τα ιδιωτικά σχολεία και κυρίως να δραστηριοποιηθεί ο καθένας μας.

Ενημερώστε τα κατά τόπους πρωτοβάθμια σωματεία και την ομοσπονδία για συγκεκριμμένες  παρατυπίες και παρανομίες στο χώρο τον ιδιωτικών σχολείων  ώστε να κινηθούν με αναφορές στους προίστάμενους των γραφείων.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ BLOG ΓΙΑ ΤΑ  ΣΧΟΛΕΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΝ. ΑΣ ΘΕΣΟΥΜΕ ΤΕΡΜΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ.  ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΜΑΣ ΕΥΝΟΕΙ

Ημέρα απεργίας!

                                                        Le fece... il gran rifiuto

 Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μιά μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.

Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ' όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή του

                                                                     

Ευχαριστούμε κ. Διαμαντοπούλου....

Αν υπάρχει ίσως κάποιο κέρδος από το πολυνομοσχέδιο Διαμαντοπούλου είναι ότι για πρώτη φορά μετά από χρόνια η ηγεσία του ΥΠΕΠΘ , βρίσκεται χωρίς συμμάχους μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα. Προσωπικά δεν θυμάμαι άλλη φορά τόσο η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ, όσο και η ΟΙΕΛΕ να συμπράτουν, έστω και συγκυριακά, σε μέτωπο εναντίον των επιλογών του ΥΠΕΠΘ. Δίνεται με τον τρόπο αυτό μια μοναδική ευκαιρία να ξεκινήσει ένας διάλογος της συνδικαλιστικής ηγεσίας των τριών ομοσπονδιών για να εντοπιστούν και να διαμορφωθούν έστω και οι ελάχιστες κοινές θέσεις, που θα αποτελέσουν την αντιπρόταση ολόκληρης της εκπαιδευτικής κοινότητας στο ζοφερό πολιτικοοικονομικό περιβάλλον που διαμορφώνεται. 

Υπάρχει όμως και ένα σίγουρο κέρδος για το χώρο της  ιδιωτικής εκπαίδευσης :  Η  αφύπνιση και η επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για την επιτυχία της απεργίας. Η κ.Διαμαντοπούλου κατάφερε να μας εξοργίσει και να μας συσπειρώσει. Τα σχόλια των αναγνωστών του Blog το επιβεβαιώνουν. Υπάρχει ένα μοναδικό κράμα μαχητικότητας και αποφασιστικότητας. Η απειλή των ελεύθερων απολύσεων ανεξαρτήτως χρόνου υπηρεσίας μας έβαλε όλους στον ίδιο παρονομάστη. Η εξαετία δεν προστατευεί πια. Η συμμετοχή στην απεργία είναι μια "επικίνδυνη" υπόθεση τόσο για τους παλαιούς όσο και τους νέους συναδέλφους. Το κλίμα φόβου στα σχολεία της επαρχίας, που αναφέρει ένας αναγνώστης δεν υπάρχει τόσο έντονο στην Αθήνα αλλά και όπου υπάρχει μπορεί να ανατραπεί. Αρκεί οι εκπαιδευτικοί μέσα στα σχολεία να αρχίσουν να συζητούν μεταξύ τους. Το είδα αυτό και στο σχολείο στο οποίο εργάζομαι, όπου εδώ και δεκαπέντε χρόνια δεν έχει κλείσει ποτέ λόγω απεργίας. Η συμμετοχή μας στην απεργία αποφασίστηκε σε μια κοινή συνεδρίαση των συλλόγων γυμνασίου και λυκείου. Αν και στις μεταξύ μας συζητήσεις διαπιστώναμε μια έκδηλη επιφυλακτικότηταν από μια σημαντική μερίδα συναδέλφων, εντούτοις, την κρίσιμη στιγμή της ψηφοφορίας, τη στιγμή όπου καθένας αναλογίζεται τις επιπτώσεις που μπορεί να σηματοδοτήσει στην προσωπική του ζωή μια τόσο ασήμαντη κίνηση όπως το σήκωμα του χεριού, εκείνη ακριβώς τη στιγμή όλα άλλαξαν. Με αποφασιστικότητα ΟΛΟΙ ταυτόχρονα και με  σχεδόν καθολική πλειοψηφία δήλωσαν ΥΠΕΡ.

Η επιτυχία της απεργίας είναι στο χέρι του καθενός μας. Συζητάμε στα σχολεία, στις κοινωνικές μας συναναστροφές. Επιχειρηματολογούμε. Είμαστε εκπαιδευτικοί που εργάζονται σε ιδιωτικά σχολεία και όχι ιδιωτικοί υπάλληλοι. Η εργασιακή μας σχέση καθορίζεται στα πλαίσια του άρθρου 16 του συντάγματος.

H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες. H ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Kράτους.

Nόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας για την ίδρυση και λειτουργία εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο Kράτος, τα σχετικά με την εποπτεία που ασκείται πάνω σ'αυτά, καθώς και την υπηρεσιακή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού τους.

Το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο καθορίζει ότι η πρόσληψη μας στα ιδ. σχολεία υπογράφεται από δημόσιους εκπαιδευτικούς λειτουργούς, τους κατά τόπους προϊστάμενους εκπαίδευσης. Καθορίζει επίσης ότι οι τίτλοι σπουδών που υπογράφουμε σε Δημοτικό Γυμνάσιο και Λύκειο, αναγνωρίζονται ως ισότιμοι των δημόσιων σχολείων. Η ισοτιμία αυτή επιβάλλει την προστασία των εργασιακών μας σχέσεων και όχι κάποιο συντεχνιακό μας αιτήμα . Αν η κυβέρνηση και οι ιδιοκτήτες δεν επιθυμούν την ισοτιμία των τίτλων ας το δηλώσουν ευθαρσώς.