Μπορεί εμείς να συζητάμε ακόμη πως θα χειρισθούμε να νεα φασιστοειδή αλλά καθώς φαίνεται όταν οι όποιοι όροι είναι ξεκάθαροι τότε είναι και οι αποφάσεις είναι ακαριαίες. Το site της χρυσής αυγής στο wordpress.com δεν είναι σήμερα προσβάσιμο. Ότι δεν κατάφερε το Ελληνικό κράτος για μια 20ετια η διαδικτυακή κοινότητα των χρηστών το επέβαλλε σχεδόν αυτόματα.
Το εφιαλτικό αύριο, είναι σήμερα εδώ μετά από μια σειρά ολέθριων λαθών.
Από το πολιτικό σύστημα που σαστισμένο και ανήμπορο να αντιμετωπίσει τα γενεσιουργά αίτια έκαναν τα "λεβεντόπαιδα" που Μιχαλολιάκου δημοφιλή όχι μόνο στον Άγ. Παντελεήμονα αλλά και σε ολόκληρη την επικράτεια.
Από την μειωπική αντίληψη τηςς κοινωνίας που έσπευσε να κρύψει το πρόβλημα κάτω από το χαλί το πρόβλημα θεωρώντας οτι έτσι αυτό παύει να υφίσταται.
Από την επιλογή των ΜΜΕ να αποκλείσουν τους χρυσούς εωσφόρους από τα σχετικά προεκλογικά πάνελ ελπίζοντας(;) ότι έτσι θα τους στερήσουν ψήφους, αντί να τους εκθέσουν και να τους απογυμνώσουν στα μάτια των συντηρητικών "νοικοκυραίων" και των απολιτικών 18άρηδων.
Έτσι φτάσαμε να φτύνουν κατάμουτρα στρατιωτικά παραγγέλεματα και "εγέρθητι" ως ένδειξη σεβασμού για τον αρχηγό που καταφθάνει τροπαιοφόρος και παραληρώντας έμπλεος εθνικού οίστρου
Σκασμός μιλάει ο αρχηγός.
Δεν ξέρω τι είναι πιο ανησυχητικό το μιλιταριστικό πνεύμα των άβουλων οπαδών, οι απειλές του αρχηγού ή η πειθήνια υποταγή όσων δημοσιογράφων σηκώθηκαν και σε στάση προσοχής παρακολούθησαν την έλευση του αρχηγού.
Για να βγάλουν το μεροκάματο θα σπεύσουν να δικαιολογήσουν κάποιοι.
Το μεροκάματο του ιδεολογικού τρόμου για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία μόλις άρχισε.
Τελικά φτάσαμε τρεις μέρες πριν τις εκλογές. Μετά τη δεύτερη δανειακή σύμβαση, το κούρεμα και το PSI, τα χαράτσια και την κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων ήρθε η ώρα να κάνουμε “ταμείο”.
Με τους αρχιερείς της διαφθοράς και της υποκρισίας , τους κατεξοχήν υπεύθυνους για την καταστροφική πορεία της χώρας και της κοινωνίας τα τελευταία 30 χρόνια τουλάχιστον, να διαγκωνίζονται για να βρεθούν στο κέντρο της πολιτικής σκηνής. Πότε με απειλές και εκκλήσεις για να αποφευχθεί η “οργισμένη ψήφος” , πότε παίζοντας το “δράμα” της ακυβερνησίας, πότε ψάλλοντας εν χορώ τη σύγχρονη παραλλαγή του τροπαρίου της Κασσιανής “ οι ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις περιπεσώντες πολιτικοί” επιζητούν τον εξαγνισμό είτε προσπαθώντας να πείσουν ότι έχουν “σχέδιο εξόδου από την κρίση και σχέδιο ανάπτυξης” είτε ζητώντας τη “δύναμη για να δείξουν στον κόσμο τι σημαίνει Ελλάδα”.
Με τους συνοδοιπόρους της μεγάλης λεηλασίας να προβάλλουν είτε την υποχρέωση της χώρας να “τιμήσει” τις “δεσμεύσεις” της ευελπιστώντας σε “επαναδιαπραγμάτευση” και “ισοδύναμα μέτρα” είτε να το παίζουν τώρα όψιμοι επαναστάτες κατακεραυνώνοντας την φραου Μέρκελ.
Με τα φασιστικά σταγονίδια να ψαρεύουν στα θολά νερά της ξενοφοβίας και να ποντάρουν στην αφύπνιση των αταβιστικών αρχέγονων χαρακτηριστικών μιας κοινωνίας που ξεθεμελιώνεται.
Με τα κόμματα της αριστεράς να προσπαθούν να πείσουν εαυτούς και “αριστερούς” αλλήλους για την ανάγκη δημιουργίας της “κυβερνώσας” αριστεράς χωρίς να αποφεύγουν και αυτά τη διολίσθηση στον ολισθηρό δρόμο του λαϊκισμού προβάλλοντας εν πολλοίς το μανιχαϊκό δίπολο της “μαύρης αντίδρασης της πλουτοκρατίας” απέναντι στα “δίκαια αιτήματα της εργατικής τάξης”.
Και εμείς στη μέση. Στις πιο κρίσιμες εκλογές, όπως αρέσκονται να μας τις παρουσιάζουν, να αναρωτιόμαστε αν, για ακόμη μία φορά, θα ακρωτηριάσουμε μετά τις εκλογές το χέρι που ψήφισε αυτό που εμείς επιλέξαμε.
Όμως πριν κάνουμε τις επιλογές μας ας έχουμε υπόψη μας ότι :
α) Δεν μπορεί η ζωή των παιδιών μας να καθοριστεί ούτε από το ραγιάδικο σύνδρομο του “σφάξε με πασά να αγιάσω” αλλά ούτε και από ανούσιες θυσίες με τη λογική του “ἀποθανέτω ψυχή μου μετά τῶν ἀλλοφύλων”. Ας βάλουμε τη λογική μας στην υπηρεσία του θυμικού όχι για να το υπερκαλύψει αλλά για να το κατευθύνει.
β) Η σημερινή κατάσταση της κοινωνίας και της Ελλάδας που σχεδόν όλοι βιώνουμε δεν είναι απόρροια των “ανάλγητων αγορών”, των ψυχρών Γερμανών και του σιδερένιου βραχίονα του ΔΝΤ. Υπάρχουν κομματικοί μηχανισμοί που κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια και που είναι υπόλογοι έναντι του λαού. Η διασπάθιση του χρήματος, δημόσιου και ιδιωτικού, έγινε από συγκεκριμένους ανθρώπους με την ανοχή , για να μην πούμε ενθάρρυνση, συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων και μηχανισμών. Δεν αρκεί απλώς να εκδιωχθούν με την ψήφο μας από την πολιτική σκηνή αλλά θα πρέπει να απαιτήσουμε να λογοδοτήσουν και να τιμωρηθούν όχι με φυλάκιση αλλά χάνοντας το πολυτιμότερο για εκείνους αγαθό, την περιουσία τους.
γ) Ας μη ξεχνάμε ότι όλα τα παραπάνω πολιτικά πρόσωπα αποδίδονταν με τη δική μας ψήφο ανά τετραετία λευκά, άσπιλα και αμόλυντα στη κοινωνία. Στην Ελλάδα η μνήμη μας είναι βραχεία για να μην πω στιγμιαία. Μπορεί να μην ήμασταν συνδαιτυμόνες του ευτραφούς αντιπροέδρου στο φαγοπότι της εξουσίας αλλά σίγουρα από το 1974 και μετά ήμασταν εμείς που τους εκχωρούσαμε, με την ψήφο μας, το ρόλο του οικοδεσπότη οπότε και οι δικές μας ευθύνες είναι τεράστιες.
δ) Η Ελλάδα του μνημονίου, του μεσοπρόθεσμου, της δεύτερης δανειακής σύμβασης είναι πλέον όπλο στα χέρια των συντηρητικών κομμάτων σε Ευρώπη και Αμερική. Απειλούν τους λαούς περιφέροντας την εικόνα μιας κουρελιασμένης χώρας ανά τον κόσμο. Παράδειγμα προς αποφυγή. Όμως η Ευρωπαϊκή πολιτική δεν είναι προνόμιο ενός σκοτεινού Διευθυντηρίου αλλά καθορίζεται εν τέλει από τους ίδιους τους λαούς μέσω των εκλογών. Καθώς έχει αρχίσει να διαφαίνεται μια έντονη ανησυχία για τα μέτρα λιτότητας που προωθούνται στην Ευρώπη μένει να φανεί αν και με ποιο τρόπο θα εκφρασθεί. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το σπίτι μας. Δεν μπορούμε ούτε να το κάψουμε αλλά ούτε και να το εγκαταλείψουμε. Πρέπει να αναζητήσουμε αλλά κυρίως να συνδιαμορφώσουμε μία λύση. Πρέπει να αγωνιστούμε για να το σώσουμε. Πρέπει να είμαστε μαζί.
ε) Αν τελικά ΠΑΣΟΚ-ΝΔ αποτύχουν στη συγκέντρωση των 151 εδρών, πρέπει να έχουμε κατά νού ότι η- μετάβαση από την απόλυτη κυριαρχία των μονοκομματικών κυβερνήσεων σε ένα πολυκομματικό και ίσως αριστερό κυβερνητικό σχήμα δεν θα είναι ούτε εύκολη αλλά ούτε και ανώδυνη για τα συμμετέχοντα πολιτικά κόμματα. Αν καθώς φαίνεται,οι κυριακάτικες κάλπες αναδείξουν ένα πολιτικό μωσαϊκό η επιλογή αυτή είναι επιλογή λαού και θα πρέπει να γίνει απολύτως σεβαστή από τα κομματικά επιτελεία. Τα όποια αυξημένα ποσοστά θα ήταν ολέθριο λάθος να ερμηνευθούν μόνο υπό το πρίσμα της αποδοχής συγκεκριμένων προγραμμάτων και δεσμεύσεων υποβαθμίζοντας το μήνυμα συνεργασίας όμορων πολιτικών χώρων. Για να υπάρξει πραγματική συνεργασία απαιτούνται κοινοί στόχοι, κοινή στρατηγική, διάθεση να γεφυρωθούν οι όποιες διαφορές και κυρίως φερέγγυα πρόσωπα. Αν προταχθεί η ιδεολογική καθαρότητα και τα όποια θεωρούμενα κομματικά οφέλη, οι συνεργασίες θα αποτύχουν και ο δικομματισμός θα επιστρέψει αλώβητος, ισχυρότερος αλλά κυρίως δικαιωμένος στα μάτια του λαού.
στ) Ας μη έχουμε αυταπάτες. Η ζωή μας εντός ή εκτός μνημονίου , εντός ή εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αλλάξει και θα αλλάξει δραματικά σε ότι αφορά τις καταναλωτικές μας συνήθειες, την οικονομική μας ευρωστία και την ποιότητα της. Μια ενδεχόμενη αλλαγή πολιτικής στην Ευρώπη θα είναι και μακρόχρονη και δύσκολη ενώ μια πιθανή αποχώρηση από το ευρώ θα μας αφήσει απομονωμένους χωρίς , έστω και τους “εν δυνάμει”, συμμάχους μας. Όμως όποια και αν είναι η επιλογή δεν μπορεί να μας απαλλάξει από την υποχρέωση που έχουμε να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές ένα κράτος που δεν θα έχει σαπίσει μέσα στο βούρκο της διαφθοράς και μιας κοινωνίας που δεν θα θυσιάζει προκλητικά τα πάντα στο βωμό του προσωπικού συμφέροντος. Συνεπώς πρέπει να αντέξουμε και να παλέψουμε.
Καλή ψήφο!!
Υ.Γ. α) Πριν βγάλουμε τα οποιαδήποτε συμπεράσματα συγκρίνωντας τα ποσοστά των κομμάτων ξεχωριστά, τα αθροιστικά ποσοστά των "μνημονικών" - "αντιμνημονικών", των "ευρωπαϊστών" - "αντιευρωπαϊστών" των "προοδευτικών" - "συντηρητικών" , ιδιάιτερη σημασία θα πρέπει να δώσουμε στα ποσοστά των άκυρων των λευκών και τις αποχής. Ας μην σπεύσουμε να τσουβαλιάσουμε όλους αυτούς τους τελευταίους κάτω από την ετικέτα των αμέτοχων, απολιτικών και αδιάφορων. Αν υπάρξουν σημαντικές θετικές μεταβολές στα ποσοστά αυτά τότε είναι σίγουρο ότι βρισκόμαστε μπροστά σε έναν νέο "βουβό" χώρο που μπορεί να προκύψει και ελπιδοφόρος.
β) Ας γίνουν οι εκλογές αυτές αφετηρία όχι για να αναδείξουμε νέα πρόσωπα αλλά για να αντιληφθούμε ότι αν θέλουμε πραγματικά ένα καλύτερο μέλλον πρέπει να "σπρώξουμε" στα κοινά και στην πολιτική ανθρώπους από τον κοινωνικό μας περίγυρο που εκτιμούμε για την προσωπικότητα τους, τις ικανότητες τους, την επαγγελματική τους ποιότητα και κυρίως για το ήθος τους. Έχουμε την υποχρέωση να τους στηρίξουμε και να τους προωθήσουμε με όλες μας τις δυναμεις. Είναι η μαναδική μας ελπίδα.
