Στόματα ερμητικά κλειστά

"Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος .Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα ,αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου .."    Μπερτολ Μπρεχτ

Η ρήση αυτή συνοδεύει σχεδόν όλους μας από τα φοιτητικά μας χρόνια.
Ήταν η εποχή που υποστηρίζαμε με πάθος τις συλλογικές διαδικασίες, που είχαμε την αλληλεγγύη στις πρώτες θέσεις του αξιακού μας συστήματος, που πιστεύαμε ότι το πρώτο βήμα για την επιτυχία των στόχων μας ήταν να  πείσουμε την πλειοψηφία να τους υιοθετήσει.
Στο πέρασμα των χρόνων και καθώς βρεθήκαμε, ή επιλέξαμε να εργαστούμε στα ιδιωτικά σχολεία, προσγειωθήκαμε άλλοι εντελώς ομαλά και μερικοί οδυνηρά ανώμαλα στην πραγματικότητα του εργασιακού μας χώρου.
Ενός  "εκπαιδευτικού"  χώρου όπου κατά τεκμήριο,  το πρώτο κριτήριο επιλογής δεν είναι η ποιότητα της εκπαίδευσης και παιδείας που παρέχει το σχολείο, δεν είναι το πλούσιο μαθησιακό περιβάλλον ούτε οι ευκαιρίες που δίνονται σε κάθε μαθητή να αναπτύξει την προσωπικότητα του,  αλλά η "καλή φύλαξη" και ενδεχομένως το "high" κοινωνικό status των μαθητών. Ενός εκπαιδευτικού κατά τα άλλα χώρου, όπου αν ένα μεγάλο ποσοστό των  "πελατών"  ασχολείται με το περιτύλιγμα, αγνοώντας ή ακόμη χειρότερα αδυνατώντας να αντιληφθεί τις πραγματικές προτεραιότητες  της εκπαίδευσης, τότε το σχολείο μετασχηματίζεται σχεδόν αμέσως σε εμπορικό mall όπου εκτίθενται προς αγορά οτιδήποτε μπορεί να αγοραστεί . Από σχολικές εκδηλώσεις εκδρομές και στολές σχολείου μέχρι "νέες και πρωτοποριακές μέθοδοι διδασκαλίας" με διαδραστικούς πίνακες και powerpoint παρουσιάσεις. 
Σε ένα τέτοιο χώρο, δεν είναι σε καμία περίπτωση ανεκτό οι εκπαιδευτικοί να εκφράζουν γνώμη και προβληματισμούς.  Σε ένα τέτοιο σχολείο θα συναντήσεις εκπαιδευτικούς  να  "πουλάνε" αυτά που ο ιδιοκτήτης θέλει να ακούσει , πιστεύοντας ακράδαντα ότι έτσι εξασφαλίζουν το επαγγελματικό τους μέλλον.  Θα συμβιώσεις με συναδέλφους που  "εκσφενδονίζονται" στο επαγγελματικό  στερέωμα έχοντας ως μοναδικό προσόν την ικανότητα τους να κολακεύουν και να προσκολλώνται στους διευθυντές και τους ιδιοκτήτες. Θα γνωρίσεις  εκπαιδευτικούς που  επιλέγουν να μη μιλούν κοιτάζοντας να περνούν κατά το δυνατόν απαρατήρητοι εκτελώντας πιστά εντολές . Αν είσαι και λίγο τυχερός ίσως διασταυρωθείς, για σύντομο χρονικό διάστημα,  με δασκάλους που ταλαιπωρούνται από τα νέα ερωτήματα και τις νέες προκλήσεις που ορθώνει καθημερινά η συνείδησή τους  αλλά  και που έχουν την ικανοποίηση  να βλέπουν στα μάτια τους μαθητές τους , πληρώνοντας το τίμημα να διολισθαίνουν σταδιακά στο περιθώριο των προτεραιοτήτων που το "σχολείο" βάζει.
Αυτοί οι δάσκαλοι είναι οι πρώτοι που βρίσκονται αντιμέτωποι με τις απολύσεις αυτή τη σχολική χρονιά. Εκπαιδευτικοί με δεκαετή ως επί των πλείστων παρουσία στα σχολεία, με οικογένεια,  με σημαντικούς προβληματισμούς σε εκπαιδευτικά ζητήματα, με γνώμη και τόλμη. Αυτούς αποβάλλει ο νόμος της κ. Διαμαντοπούλου. Τα οικονομικά "βαρίδια" των σχολείων επιχειρήσεων τους ενοχλητικούς που με τη στάση τους χαλάνε τη σούπα της γκλαμουριάς των ιδιωτικών σχολείων.  Θα βρεθούν άραγε συνάδελφοι να τους υποστηρίξουν αναγνωρίζοντας την προσφορά τους στον εκπαιδευτικό μικρόκοσμο του ιδιωτικού σχολείου;