ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΙΕΛ

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΙΕΛ

ΚΥΡΙΑΚΗ 19/12 ώρα 11.30

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ POLIS

ΒΕΡΑΝΖΕΡΟΥ και ΠΑΤΗΣΙΩΝ

Με τη  αναμενόμενη σημερινή (14/10) υπερψήφιση από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ του νέου νόμου για τις εργασιακές σχέσεις αλλάζει ολοκληρωτικά και δραματικά το τοπίο στον εργασιακό μας χώρο. Το νομοσχέδιο προβλέπει :

•  Την την  κατάργηση της αποζημίωσης για όσους εργαζόμενους εχουν συμπληρώσει μεχρι και ένα χρόνο εργασίας.
• Νέες "ελαστικές" μορφές εργασίας.
•  Τη δυνατότητα των επιχειρήσεων να περικόπτουν μισθούς και να υπογραφουν  επιχειρησιακές συμβάσεις με τα κατά περίπτωση "επιχειρησιακά"  σωματεία, που θα υπολείπονται μισθολογικά των αντίστοιχων κλαδικών και ίσως και της Γενικής Συλλογικής Σύμβασης
• Την άρση της απαγόρευσης ομαδικών απολύσεων 

Οι δεσμεύσεις απέναντι στη τρόικα φέρνουν το "νεωτερικό" ΠΑΣΟΚ του υιού Παπανδρέου σε άμεση σύγκρουση (sic) με το "πατριωτικό" ΠΑΣΟΚ του πατέρα. Το "δράμα" της πατροκτονίας αρχίζει με την  επιδίωξη να αποδυναμωθούν και ίσως ακόμη και να ενταφιασθούν οριστικά οι τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές ενώσεις.  Η ηγεσία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ παίρνει θέσεις μάχης, αλλά καθώς καλείται να αρθρώσει  λόγο και ανάστημα  σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον, αποκομμένη από τον ομφάλιο κομματικό λώρο  που για 30 και πλέον χρόνια την έτρεφε είναι μάλλον εύκολος αντίπαλος.

 Το βάρος για την προάσπιση των εργαζομένων πέφτει στους ώμους των πρωτοβάθμιων σωματείων δηλαδή στους δικούς μας ώμους. Η προσπάθεια ανατροπής θα είναι δύσκολη.  Τα σωματεία μέσα στα ιδιωτικά σχολεία θα είναι σε λίγο καιρό αδιαμφισβήτητο γεγονός. Σωματεία που θα υπογράφουν συμβάσεις και που θα πρέπει να διατηρήσουν την αυτονομία τους απέναντι στους σχολάρχες. Όσο γρηγορότερα αντιληφθούμε ότι η ασφάλεια που απολαμβάναμε τα 8 τελευταία χρόνια έχει πλέον χαθεί τόσο γρηγορότερα θα δράσουμε. Θα πρέπει να αναθεωρήσουμε την στάση μας να εκχωρούμε δικαιώματα σε συνδικαλιστικές ηγεσίες και εμείς απλώς να απολαμβάνουμε τους καρπούς των αγώνων τους.  Χρειάζεται να ακουστεί καθαρός λόγος ικανός να φέρει τους νέους συναδέλφους κοντά αλλά και να εμψυχώσει τους παλαιότερους. Οι καιροί που ακολουθούν είναι μεν δύσκολοι αλλά ταυτόχρονα και αφάνταστα προκλητικοί. Αν σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων, αν προβάλλουμε την ενότητα την κατανόηση και τη διάθεση συνεργασίας απέναντι στον οπορτουνισμό και στο στενό κομματικό συμφέρον, τότε έχουμε μπροστά μας έναν δύσκολο αγώνα. Σε κάθε άλλη περίπτωση το ταξίδι τελειώνει εδώ.

Μια εικόνα με πολλές προεκτάσεις

 Η σχολική χρονιά ξεκίνησε πριν από 3 σχεδόν μήνες. Τα ιδιωτικά σχολεία μειώνουν τα τμήματα τους, Τα ΠΥΣΔΕ και ΠΥΣΠΕ κατακλύζονται από αιτήσεις για μείωση ωραρίου. Κάποια σχολεία επιχειρούν ακόμη και απολύσεις προβάλλοντας ως αιτιολογία την άρνηση συναδέλφων να δεχθούν μείωση ωραρίου.

Οι εκλογές τελείωσαν πριν από μία εβδομάδα. Αν κατάλαβαμε καλά συναινέσαμε είτε με την συμμετοχή μας είτε με την αποχή μας  στην αποδοχή της κυβερνο-μνημονιακής πολιτικής. Αν επίσης καταλάβαμε καλά η χώρα μας μέσω του πρωθυπουργού χρησιμοποίησε "σκληρή" γλώσσα απέναντι στη Γερμανία της Μέρκελ, και στο μεταξύ η τροϊκα μετά τον ενθουσιασμό του Σεπτεμβρίου μας τραβά τώρα το αυτί.   

Μάλλον πρέπει να αισθανόμαστε κάπως σαν συμπαθή πτηνά της διπλανής εικόνας. Το ζήτημα είναι σε πιο κλαδί τοποθετούμε τους εαυτούς μας

Υ.Γ. Ζητούμε συγνώμη για τη (ολιγόμηνη ) διακοπή, Συνεχίζουμε....

"Εργοδοτικές Ευκαιρίες" εν μέσω θέρους...

Πριν από μία περίου εβδομάδα, μου τηλεφώνησε μια συνάδελφος από σχολείο των νοτίων προαστίων. Η συνάδελφος εργάζεται περισσότερο από 6 χρόνια στο σχολείο και έχοντας εξαντλήσει  την άδεια ανατροφής θα επιστρέψει στο σχολείο το Σεπτέμβριο. Σε επικοινωνία της με τον ιδιοκτήτη του σχολείου ενημερώθηκε ότι το σχολείο δεν έχει τη δυνατότητα να της δώσει το ωράριο των 16 ωρών που είχε πριν από την άδεια της αλλά αντ' αυτού ΄"προσφέρει" μόνο 6 ώρες. Καθώς η σύμβαση αορίστου χρόνου απαγορεύει τη μονομερή, από τον εργοδότη, μείωση ωραρίου της προτάθηκε να συναινέσει στην προτεινόμενη μείωση αλλιώς ο εργοδότης θα προχωρήσει σε καταγγελία της σύμβασης.
Στην απαίτηση της συναδέλφου να επανέλθει με το ωράριο των 16ωρών ο ιδιοκτήτης της πρότεινε να συνυπογράψει την καταγγελία της σύμβασης για να εξασφαλίσει, στη μεταβατική περίοδο του νέου νόμου, το "πέρασμά" της στο Δημόσιο.

Με αφορμή το παραπάνω περιστατικό θα πρέπει να υπενθυμίσουμε μέχρι και 31/8/2010 ισχύει το παλαιό νομοθετικό καθεστώς και συνεπώς οι απολύσεις ιδιωτικών εκπαιδευτικών  γίνονται μόνο μέσω ΠΥΣΔΕ ή ΠΥΣΠΕ . Η τεκμηριωση "διατάραξης εκπαιδευτικού κλίματος " για τους εκπαιδευτικούς που βρίσκονται σε σύμβαση αορίστου χρόνου εξασφαλίζει το πέρασμα στο Δημόσιο.

Καθώς φαίνεται το μεσοδιάστημα μέχρι 31/8 είναι κρίσιμο και θα χρησιμοποιήθει από τους εργοδότες ως "ευκαιρία" για να απαλλαγούν από ανεπιθύμητο διδακτικό προσωπικό. Επιζητούν δε  τη συναίνεση του εργαζομένου με τον ισχυρισμός ότι κάτι τέτοιο θα τους εξασφαλίσει  την προοπτική για να εργασία στο Δημόσια Εκπαίδευση, που στις περιπτώσεις των συμβάσεων αορίστου χρόνου είναι ΨΕΥΔΕΣ.

Μην υπογράφετε οποιαδήποτε έγγραφα αν πρώτα δεν συμβουλευτείτε την ΟΙΕΛΕ. Καταγγείλτε ανάλογα περιστατικά και δημοσιοποιήστε τα στο Blog. Η αντίληψη ότι μπορούμε, κινούμενοι στα όρια της νομιμότητας ,να εξασφαλίσουμε την εργασιακή μας σχέση είναι επικίνδυνη και τελικά επιζήμια

Η του ΣΙΕΛ εκκλησία ( με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου)

Είχε κάτι το διαφορετικό η ΓΣ του ΣΙΕΛ που έγινε την Κυρ. 20/06 στην Αθήνα. Θα μπορούσες να διακρίνεις ακόμη και τα χαρακτηριστικά μιας τελετής ενηλικίωσης και απογαλακτισμού από την στοργική θαλπωρή του συνδικαλισμού των έτοιμων λύσεων, είτε αυτές είναι κομματικές είτε και παραταξιακές. Το σκηνικό ήταν γνώριμο: Οι εκπρόσωποι του ΔΣ στο πάνελ, οι εκπρόσωποι των παρατάξεων στις πρώτες θέσεις και λίγο πιο πίσω. Τα μικρόφωνα ετοιμοπόλεμα.  Ολόγυρα πρόσωπα νέα, διαφορετικά από αυτά που έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στις ΓΣ. Πρόσωπα που ζητούσαν να μιλήσουν, να ακουσθεί ο ΛΟΓΟΣ τους, να ασκήσουν κριτική, να καταθέσουν τις ιδέες και τον προβληματισμό τους.  Οι εκπρόσωποι των παρατάξεων συνεναιτικοί, χωρίς τις γνώριμες λεκτικές κορώνες που στόχο έχουν να συνεγείρουν τα πλήθη, χωρίς τον στόμφο που πηγάζει από το αξίωμα, χωρίς τους τόσο γνωστούς τακτικιτισμούς που αποσκοπούν στην ισοπέδωση κάθε διαφορετικής γνώμης και άποψης.

Πάνω από 20 συνάδελφοι μίλησαν από όλο το ηλικιακό φάσμα, από μικρά και μεγάλα σχολεία. Συνάδελφοι που κάνουν τα πρώτα βημάτα στο δύσκολο χώρο της Ιδ. Εκπαίδευσης  και συνάδελφοι συνταξιούχοι ή και λίγο πριν την σύνταξη. H συναισθηματική φόρτιση έντονη, η αγωνία και η οργή κοινή : Όχι, δεν μας πήραν τη μισή ζωή, μας την πήραν όλη. Το συμπέρασμα αβίαστο : Δεν θα περιμένουμε μοιρολατρικά το τέλος. Επιθυμία να γεφυρωθεί επιτέλους το χάσμα μεταξύ ΟΙΕΛΕ και ΟΛΜΕ -ΔΟΕ που ίσως τελικά να εδράζεται σε προσωπικές αντιπαραθέσεις των ηγεσιών. Προτάσεις για διαρκή και άμεση ενημέρωση των μελών, για τακτικές ΓΣ από τον Σεπτέμβριο, για παρεμβάσεις που θα στρέψουν τα φώτα της δημοσιότητας επάνω μας για ενημέρωση των γονέων. Αναλύσεις για τους στόχους του νέου πολυνομοσχέδιου Διαμαντοπούλου, ιδέες και απόψεις. Τα μικρόφωνα έστεκαν βουβά, σχεδόν κανένας δεν επέλεξε να μιλήσει ΑΠΟ το βήμα ΠΡΟΣ τους άλλους. Οι φωνές έβγαιναν μέσα από την πλατεία, μέσα από το σώμα. Μία στάση που έστω και σημειολογικά είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.Φωνές , σοβαρές, μετρημένες κάποιες αγωνιώδεις και οργισμένες. Όλοι, γεγονός περίεργο για ΓΣ, ήθελαν να ακούσουν.

Όχι δεν ήταν ούτε το πλήθος μέγα ούτε παλμός έντονος , ούτε οι αγορεύσεις πύρινες. Δεν είχε κανένα από τα γνώριμα χαρακτηριστικά των τελευταίων χρόνων αυτή η ΓΣ. Είχε όμως φρεσκάδα νέες ιδέες, διαθεση για σύνθεση απόψεων, επιθυμία για συστράτευση και ενότητα. Ίσως τελικά δεν ήταν ούτε και ΓΣ αφού δεν προέκυψαν αποφάσεις για να εγκριθούν από το σώμα δια ψηφοφορίας.

ΥΓ. Ίσως περιμένατε από αυτή την ανάρτηση να διαβάσετε τις επόμενες κινήσεις του ΣΙΕΛ αλλά αναλυτικά και τις απόψεις που ακούστηκαν. Σκόπιμη παράλλειψη καθώς έχω την ελπίδα ότι οι συναδελφοι που ήταν εκεί διαβάζουν το blog και  μπορούν, σίγουρα καλύτερα απο μένα να μεταφέρουν τις προτάσεις. Εγώ εντυπωσιάστηκα από την ατμόσφαιρα.

ΥΓ2. Αναγνώστες, μέλη σωματείων της ΟΙΕΛΕ, που επιθυμούν να αρθρογραφήσουν στο blog, μπορούν να επικοινωνούν στο oiele.forum@gmail.com

Δάσκαλοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι;

 Συναδέλφος, από τους πιο έμπειρους του σχολείου στο οποίο εργάζομαι,  αρνήθηκε να συμμετέχει στις εξετάσεις των φυσικώς αδυνάτων μαθητών της Γ! Λυκείου όταν ζητήθηκε από τον πρόεδρο του εξεταστικού κέντρου της διεύθυνσης.


- Δεν μπορώ να συμμετάσχω κ. πρόεδρε διότι πολύ απλά, δεν μου επιτρέπεται κάτι τέτοιο.
- Μα κύριε συνάδελφε το σχολείο είναι υποχρεωμένο να σαςεπιτρέψει τη συμμετοχή.
- Το σχολείο δεν έχει αντίρρηση αλλά εγώ δεν έχω δικαίωμα συμμετοχής στη διαδικασία γιατί εργάζομαι σε ιδιωτικό σχολείο.
- Μα οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί συμμετέχουν σε όλες τις διαδικασίες των απολυτηρίων εξετάσεων της Γ! Λυκείου..
- Ναι αλλά με το νέο νόμο δεν είμαστε έχουμε πλεόν την ιδίοτητα του εκπαιδευτικού.Είμαστε ιδιωτικοί υπάλληλοι, οπότε τυχόν συμμετοχή μου θα καταστούσε τις εξετάσεις άκυρες και αυτό είναι κάτι που δεν το θέλω και που μάλλον δεν θα πρέπει να το θέλετε ούτε εσείς. 


Ο κ. πρόεδρος έμεινε άφωνος . Κάτι ψέλλισε  για υποχρέωση του συναδέλφου, κάτι που ακούστηκε και σαν χλιαρή επίπληξη ή και απειλή αλλά το θέμα έμεινε εκεί.
Η στάση του συναδέλφου είναι χαρακτηριστική μιας νέας υπόγειας δυναμικής που αναπτύσσεται σιγά σιγά στα σχολεία. Οι εργαζόμενοι , μόνοι τους αναπτύσουν στάσεις και επιχειρήματα τόσο διαφορετικά από την συνδικαλιστική πρακτική. Είναι ενθαρυντικό ότι τόσο η ΟΛΜΕ όσο και η  ΟΙΕΛΕ δείχνουν να το κατάλαβαν και μετά τις πρώτες απειλές , κυρίως της ΟΛΜΕ για απεργία μέσα στις εξετάσεις, τελικά προκρίθηκε η  αποχή από την διόρθωση των γραπτών, επιλέγοντας μια στάση που αποδεικνύει έμπρακτα το σεβασμό στην προσπάθεια των μαθητών μας συνάμα με την αγάπη μας.


Από το Σεπτέμβρη θα βρισκόμαστε όλο και πιο συχνά αντιμέτωποι με τις αυξανόμενες εργοδοτικές απαιτήσεις για τα πλέον απίθανα πράγματα, και υπό το πρίσμα του νέου νόμου, θα βρισκόμαστε αντιμέτωποι με διλήμματα κρίσιμα για την προσωπικότητα μας και την επαγγελματική μας σταδιοδρομία. Υπακούμε στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης ή αναλογιζόμαστε τις ευθύνες μας προς τους μαθητές μας και ακολουθούμε  τη συνείδησή μας, με τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται;
Είμαστε ιδιωτικοί υπάλληλοι που υπακούν στον εργοδότη τους ή είμαστε εκπαιδευτικοί και λογοδοτούμε στη συνείδησή και τους μαθητές μας;


Υ.Γ.1 Στη Γ.Σ. του ΣΙΕΛ είναι επιτακτική ανάγκη να βγει στην επιφάνεια το όποιο υπόγειο ρεύμα. Πρέπει να ακουστεί η φωνή όλων εμάς  που δεν βρέθηκαμε από τύχη στο επάγγελμα αλλά το επιλέξαμε συνειδητά, το υπηρετούμε τίμια και εφευρίσκουμε συνεχώς τρόπους για να ξεπεράσουμε τα εμπόδια που καθημερινά ορθώνονται μπροστά μας.

Υ.Γ.2 Μέτα από σχετικά σχόλια εδώ θα βρείτε το νέο νόμο

Φαρσοκωμωδία εις βάρος της εκπαίδευσης και των ιδιωτικών εκπαιδευτικών

Σε πολλά ιδιωτικά σχολεία της Βόρειας Ελλάδας σχολικοί σύμβουλοι προτρέπουν τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς να συμμετέχουν στην "αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας" έτσι όπως ο νόμος Διαμαντοπούλου προβλέπει. Η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων μειδιά εμπρός στο ρητορικό ερώτημα : πώς θα αξιολογήσω αντικειμενικά τη σχολική μονάδα στην οποία εργάζομαι, τη στιγμή που η αληθινή μου γνώμη, αν διατυπωθεί, μπορεί του χρόνου να με οδηγήσει στην ανεργία;

Πρόκειται για το πρώτο επεισόδιο του νομοσχεδίου-φάρσα "Πρώτα ο μαθητής". Αφού οι σύμβουλοι έφυγαν κακήν κακώς από τα δημόσια σχολεία, αναζητείται τώρα στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, που απαξίωσε η νέος νόμος, η εφαρμογή των οραμάτων Διαμαντοπούλου! Ας απευθυνθούν στους φίλους τους, επιχειρηματίες της εκπαίδευσης, για να φτιάξουν σχολείο χωρίς εκπαιδευτικούς.

Δέκα μέρες μετά...

Δέκα μέρες μετά,  ο κουρνιαχτός από τα αποκαϊδια της Marfin και την εν ψυχρώ δολοφονία των τριών παιδιών δεν λέει να κατακαθίσει, το πολιτικό σκηνικό δείχνει ότι κλυδωνίζεται,  το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση  μας τραβούν καθημερινά το αυτί και μεταβάλλουν βίαια την κοινωνική ισορροπία της πατρίδας μας.

Αναδιφώντας τις απαντήσεις των αναγνωστών του blog στις μέρες που πέρασαν θα βρούμε σχόλια επικριτικά για τη στρατηγική της ομοσπονδίας, σχόλια που ζητούν περισσότερη ενημέρωση για το νέο νομοσχέδιο, σχόλια που υπονούν επιλεκτική δράση εναντίον συγκεκριμμένων σχολείων.

Ας πούμε λοιπόν ξεκάθαρα ότι το νομοσχέδιο μας έφερε πολλά χρόνια πίσω. Ίσως και πιο πίσω από το ν.682/77. Η προστασία που το σύνταγμα προβλέπει για τους εκπαιδευτικούς τερματίστηκε οριστικά. Οι απολύσεις θα γίνονται πλέον ανεξαρτήτως προϋπηρεσίας, χωρίς να έχει ξεκαθαρισθεί αν θα είναι αναιτιολογητες ή όχι , μία τον χρόνο ανά σχολική βαθμίδα, ξεκινώντας από του χρόνου. Οι μειώσεις ωραρίου πλέον επιτρέπονται και γίνονται έτσι  αντικείμενο συναλλαγής. Η αναστολή ή κατάργηση τμημάτων δεν οδηγεί πλέον στη δημόσια εκπαίδευση. Μοναδική "παρηγοριά στον άρρωστο" η πρόβλεψη για μεταφορά στη δημόσια εκπαίδευση όσων απολύονται λόγω κατάργησης σχολικών μονάδων, η οποία παρέχει μια σχετική ασφάλεια στις δύσκολες μέρες που έρχονται.

 Μιλώντας με ανθρώπους που έζησαν από κοντά τις κινητοποιήσεις του 2002 μου έλεγαν ότι μπορεί τότε οι πορείες και να μην ξεπερνούσαν ίσως τα 100-150 άτομα αλλά η πολιτική συγκυρία σε συνδυασμό με τις κρίσιμες επιλογές της συνδικαλιστικής ηγεσίας, ήταν εκείνη που έφερε το ν.2986/2002. 

Σήμερα μπορεί η απεργία μας να είχε μεγαλύτερη επιτυχία και η πορεία μας τεράστια συμμετοχή συγκρινόμενη με το πρόσφατο παρελθόν αλλά σίγουρα η πολιτική συγκυρία δεν μας ευνοούσε.

Πρέπει, νομίζω να επαναεκτιμήσουμε το πολιτικό σκηνικό που διαμορφώνεται, να εκμεταλευτούμε τη δυναμική που φαίνεται ότι έχει αναπτυχθεί στα ιδιωτικά σχολεία, να ρίξουμε γέφυρες με την ΟΛΜΕ και ΔΟΕ και προπαντός να βγούμε εμπρός επιθετικά, κανόντας σαφές ότι δεν είναι πλέον ανεκτή καμία παράβαση της σχολικής νομοθεσίας. Να θέσουμε θέμα ισοτιμίας των τίτλων που δίνουν πλέον τα ιδιωτικά σχολεία και κυρίως να δραστηριοποιηθεί ο καθένας μας.

Ενημερώστε τα κατά τόπους πρωτοβάθμια σωματεία και την ομοσπονδία για συγκεκριμμένες  παρατυπίες και παρανομίες στο χώρο τον ιδιωτικών σχολείων  ώστε να κινηθούν με αναφορές στους προίστάμενους των γραφείων.

ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ BLOG ΓΙΑ ΤΑ  ΣΧΟΛΕΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΝ. ΑΣ ΘΕΣΟΥΜΕ ΤΕΡΜΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΑΤΙΜΩΡΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ.  ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΜΑΣ ΕΥΝΟΕΙ

Ημέρα απεργίας!

                                                        Le fece... il gran rifiuto

 Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μιά μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.

Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ' όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή του

                                                                     

Ευχαριστούμε κ. Διαμαντοπούλου....

Αν υπάρχει ίσως κάποιο κέρδος από το πολυνομοσχέδιο Διαμαντοπούλου είναι ότι για πρώτη φορά μετά από χρόνια η ηγεσία του ΥΠΕΠΘ , βρίσκεται χωρίς συμμάχους μέσα στην εκπαιδευτική κοινότητα. Προσωπικά δεν θυμάμαι άλλη φορά τόσο η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ, όσο και η ΟΙΕΛΕ να συμπράτουν, έστω και συγκυριακά, σε μέτωπο εναντίον των επιλογών του ΥΠΕΠΘ. Δίνεται με τον τρόπο αυτό μια μοναδική ευκαιρία να ξεκινήσει ένας διάλογος της συνδικαλιστικής ηγεσίας των τριών ομοσπονδιών για να εντοπιστούν και να διαμορφωθούν έστω και οι ελάχιστες κοινές θέσεις, που θα αποτελέσουν την αντιπρόταση ολόκληρης της εκπαιδευτικής κοινότητας στο ζοφερό πολιτικοοικονομικό περιβάλλον που διαμορφώνεται. 

Υπάρχει όμως και ένα σίγουρο κέρδος για το χώρο της  ιδιωτικής εκπαίδευσης :  Η  αφύπνιση και η επιθυμία της συντριπτικής πλειοψηφίας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις για την επιτυχία της απεργίας. Η κ.Διαμαντοπούλου κατάφερε να μας εξοργίσει και να μας συσπειρώσει. Τα σχόλια των αναγνωστών του Blog το επιβεβαιώνουν. Υπάρχει ένα μοναδικό κράμα μαχητικότητας και αποφασιστικότητας. Η απειλή των ελεύθερων απολύσεων ανεξαρτήτως χρόνου υπηρεσίας μας έβαλε όλους στον ίδιο παρονομάστη. Η εξαετία δεν προστατευεί πια. Η συμμετοχή στην απεργία είναι μια "επικίνδυνη" υπόθεση τόσο για τους παλαιούς όσο και τους νέους συναδέλφους. Το κλίμα φόβου στα σχολεία της επαρχίας, που αναφέρει ένας αναγνώστης δεν υπάρχει τόσο έντονο στην Αθήνα αλλά και όπου υπάρχει μπορεί να ανατραπεί. Αρκεί οι εκπαιδευτικοί μέσα στα σχολεία να αρχίσουν να συζητούν μεταξύ τους. Το είδα αυτό και στο σχολείο στο οποίο εργάζομαι, όπου εδώ και δεκαπέντε χρόνια δεν έχει κλείσει ποτέ λόγω απεργίας. Η συμμετοχή μας στην απεργία αποφασίστηκε σε μια κοινή συνεδρίαση των συλλόγων γυμνασίου και λυκείου. Αν και στις μεταξύ μας συζητήσεις διαπιστώναμε μια έκδηλη επιφυλακτικότηταν από μια σημαντική μερίδα συναδέλφων, εντούτοις, την κρίσιμη στιγμή της ψηφοφορίας, τη στιγμή όπου καθένας αναλογίζεται τις επιπτώσεις που μπορεί να σηματοδοτήσει στην προσωπική του ζωή μια τόσο ασήμαντη κίνηση όπως το σήκωμα του χεριού, εκείνη ακριβώς τη στιγμή όλα άλλαξαν. Με αποφασιστικότητα ΟΛΟΙ ταυτόχρονα και με  σχεδόν καθολική πλειοψηφία δήλωσαν ΥΠΕΡ.

Η επιτυχία της απεργίας είναι στο χέρι του καθενός μας. Συζητάμε στα σχολεία, στις κοινωνικές μας συναναστροφές. Επιχειρηματολογούμε. Είμαστε εκπαιδευτικοί που εργάζονται σε ιδιωτικά σχολεία και όχι ιδιωτικοί υπάλληλοι. Η εργασιακή μας σχέση καθορίζεται στα πλαίσια του άρθρου 16 του συντάγματος.

H τέχνη και η επιστήμη, η έρευνα και η διδασκαλία είναι ελεύθερες. H ανάπτυξη και η προαγωγή τους αποτελεί υποχρέωση του Kράτους.

Nόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας για την ίδρυση και λειτουργία εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο Kράτος, τα σχετικά με την εποπτεία που ασκείται πάνω σ'αυτά, καθώς και την υπηρεσιακή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού τους.

Το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο καθορίζει ότι η πρόσληψη μας στα ιδ. σχολεία υπογράφεται από δημόσιους εκπαιδευτικούς λειτουργούς, τους κατά τόπους προϊστάμενους εκπαίδευσης. Καθορίζει επίσης ότι οι τίτλοι σπουδών που υπογράφουμε σε Δημοτικό Γυμνάσιο και Λύκειο, αναγνωρίζονται ως ισότιμοι των δημόσιων σχολείων. Η ισοτιμία αυτή επιβάλλει την προστασία των εργασιακών μας σχέσεων και όχι κάποιο συντεχνιακό μας αιτήμα . Αν η κυβέρνηση και οι ιδιοκτήτες δεν επιθυμούν την ισοτιμία των τίτλων ας το δηλώσουν ευθαρσώς.

Μετά από 8 χρόνια πάλι από την αρχή;

Καθώς φαίνεται μετά από σχεδόν μια δεκαετία ο ν.2986/2002 ο "νόμος μας" όπως συχνά τον αποκαλούσαμε, οδεύει προς οριστικό ενταφιασμό. Η δροσιά και η ανάσα που μας έδωσε για να πορευτούμε με αυτοπεποίθηση και σιγουριά στην καθημερινή διδακτική πράξη, για να αντιμετωπίσουμε με θάρρος κάθε προσπάθεια ποδηγέτησης του εκπαιδευτικού έργου στα ιδιωτικά σχολεία ,ήταν ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο για τους ιδιοκτήτες που επιζητούν μόνο το γρήγορο και σίγουρο κέρδος αδιαφορώντας για την πεμπτουσία της παιδείας που είναι η καλλιέργεια της ελεύθερης , κριτικής, αδογμάτιστης σκέψης αλλά και στάσης απέναντι σε κάθε νέα πρόκληση του καιρού μας.

Το νομοθετικό μόρφωμα που παρουσίασε η κ. Υπουργός δίνει γη και ύδωρ σε όσους με λύσσα επιζητούσαν την φίμωση κάθε ιδιωτικού εκπαιδευτικού που με παρρησία "αποτολμούσε" να αρθρώσει ΛΟΓΟ και να ορθώσει ανάστημα σε κάθε απόπειρα μετατροπής των ιδιωτικών σχολείων σε χρυσοποίκιλτα κλουβιά παιδικών και εφηβικών ψυχών.

Αφελείς που σταθήκαμε όταν πιστέψαμε ότι τουλάχιστον οι "νέα" γενιά πολιτικών προσώπων θα ήταν ικανή να απαλλαγεί από την κουτοπονηριά του φτηνού πολιτικάντη της δεκαετίας του 50 και να αρθρώσει λόγο τεκμηριώμενο και φερέγγυο. Αντ΄αυτού η κ.Υπουργός άλλο νομοσχέδιο έδωσε αρχικά προς διαβούλευση στην Ομοσπονδία, άλλο παρουσίασθηκε και συζητήθηκε με τους εργοδότες και άλλο κατατέθηκε τελικά προς ψήφιση στη Βουλή.

Διαβεβαιώναν οι γραμματείς της κ. Υπουργού, καθ΄υπόδειξίν της υποθέτω, όλους όσους με αγωνία τηλεφωνούσαν για να μάθουν αν προβλέπονται αλλαγές στο καθεστώς των απολύσεων, ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας . ....και εμείς αφελώς πιστέψαμε ότι ακόμη και αν ήθελε να αποκρύψει την αλήθεια, τουλάχιστον δεν θα έφθανε στο σημείο να μας εμπαίζει.

Ίσως πάλι να μας εκάνε και καλό αφού καθώς αποδείχθηκε, είναι αδύνατον τα παιδιά του κομμάτικου σωλήνα να μεταξελιχθούν σε οτιδήποτε διαφορετικό από κλώνους των δημιουργών τους.

Παρόλα αυτά εμείς προχωράμε μπροστά γιατί η παιδεία δεν μπορεί να είναι αποκλειστικό προνόμιο όλων αυτών των μαθητευόμενων μάγων που πέρασαν από το Υπουργείο Παιδείας.
Η παιδεία είναι η δουλειά μας είναι η ψυχή μας είναι το όραμα μας για να απαλλαγούμε από όλα αυτά τα πρόσωπα και τις καταστάσεις που μας πληγώνουν από δεκαετίες.